ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΛΗΣ
Μια μεγάλη επιτυχία της Ελλάδας στον αθλητισμό σίγουρα αποτελεί η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ευρωμπάσκετ 87′.
35 χρόνια από την κατάκτηση του τροπαίου, σαν σήμερα είχαμε τον μεγάλο τελικό με την Σοβιετική Ένωση, θέλω να μοιραστώ μαζί σας πως εγώ έζησα εκείνον τον αγώνα σε ηλικία 8 ετών!
Για εμένα εκείνο το καλοκαίρι του 87′ δεν ξεκίνησε καλά…είχα ένα σοβαρό προσωπικό ατύχημα περνώντας από μια τζαμαρία. Περίπου της ίδιες μέρες και ο Γατιδης δυστυχώς είχε χάσει την κόρη του σε ανάλογο συμβάν. Η ολική ρήξη τένοντα στο γόνατο, με έβαλε να ήμουν στο παλιό νοσοκομείο Σερρών, με γύψο στο πόδι και αφόρητη ακινησία.
Ο δίδυμος αδελφός μου Γιάννης ερχόταν να με επισκεφθεί και μου μιλούσε για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ που ξεκίνησε στην Αθήνα. Δεν είδα τους πρώτους αγώνες με Ρουμανία, με Ιταλία, με Γαλλία.
Μου μετέφερε όμως ότι είχαμε μια ομάδα που κέρδιζε αυτές τις Εθνικές που αντιμετώπιζε. Η αγάπη μου για τα σπορ περιοριζόταν μόνο στο ποδόσφαιρο. Τις πρώτες εικόνες τις θυμάμαι από το Μουντιάλ του Μεξικό το 86′ και τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Όταν πήγα στο σπίτι πρόλαβα και θυμάμαι τον συγκλονιστικό ημιτελικό με την Γιουγκοσλαβία. Μια πολύ δυνατή μάχη που έδωσαν οι διεθνείς και κέρδισαν με 81-77, για να βρεθούν στον μεγάλο τελικό.
Το βράδυ της Κυριακής 14ης Ιουνίου ήταν μοναδικό. Είχε μια απίστευτη ζεστή, αρχή του πρωτοφανούς καύσωνα που θα ακολουθούσε. Πήραμε από νωρίς θέση στον καναπέ του σπιτιού, μπροστά από μια τηλεόραση Fisher (Ναι, αυτές με το μπαούλο απο πίσω).
Ζούσε η προγιαγιά μου Φανή και το έβλεπε και αυτή, αλλά η έκπληξη ήταν στην κα Σοφία (Μια γιαγιά των γειτόνων μας που δεν μπορώ να καταλάβω πως ήξερε τα μυστικά του μπάσκετ και το ζούσε έντονα, πανηγυρίζοντας το κάθε καλάθι της Εθνικής)!!!
Ο τελικός με την U.S.S.R ήταν μια ανεπανάληπτη μάχη για την Εθνική μας
Και η ΕΡΤ-1 και η ΕΡΤ-2 το έδειχνε το ματς και δεν είχαμε ιδιωτικά κανάλια. Λένε ότι το 87% των Ελλήνων ήταν καρφωμένο στις τηλεοράσεις. Γεμάτο και το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από κόσμο. Κάποια στιγμή φαινόταν το πανό ψηλά στο κλειστό της διεκδίκησης των Ολυμπιακών αγώνων του 1996, που είχε προταθεί να διεκδικήσουμε στην Αθήνα. Και σε τιτλεζες η ΕΡΤ έγραψε για Golden Olympics, που όμως δεν της πήραμε, πήγαν στην Ατλάντα. Γκρίζα διαφήμιση.
Ο Νίκος Γκάλης έκανε φοβερά πράγματα, εκτός του ότι πετύχαινε καθοριστικά καλάθια σε μια μάχη ποντο-ποντο, έκανε αυτό το απίθανο τριπλό σπάσιμο μέσης μπροστά στους Ρώσους και πέτυχε καλάθι Highlights. 40 πόντους συνολικά πέτυχε.
Συγκλονιστική ήταν η στιγμή που ο Παναγιώτης Γιαννάκης δέχτηκε την μπάλα στο κατέβασμα στο κεφάλι από τον θηριώδη Τσατσενκο που ήταν 2.20 μέτρα. Το ματς διεκόπη για λίγο…
Μετά από πολλά χρόνια συναντήθηκαν οι δυο τους και έλυσαν τις μεταξύ τους διαφορές.
Όσο περνούσε η ώρα οι δρόμοι των Σερρών είχαν αδειάσει….Όλοι περίμεναν να κερδίσουμε. Αφού κοιτάξαμε στα μάτια τους Σοβιετικούς.
Πολλοί είχαν τότε τις τηλεοράσεις τους λόγω της αφόρητης ζέστης στα μπαλκόνια. Και καφέ φορά που πετυχαίναμε ένα καλάθι η φωνή του αείμνηστου Φίλιππα Συρίγου ακουγόταν στο απέναντι τετράγωνο, άλλες φορές με ηχώ και άλλες φορές με καθυστέρηση στον ήχο.
Την αγωνία που ζούσαν ο προπονητής της Εθνικής Ελλάδας αείμνηστος και αυτός ο Κώστας Πολίτης, την ζούσαμε και εμείς όσο φτάναμε στο τέλος. Κάτω το επίμαχο Μπλοκακι του Κώστα Πολίτη, με μαρκαδόρο ανεξίτηλο…
Το ματς πήγε στην παράταση και το “Τιποτα, Τίποτα δεν μας σταματά”, δονουσε όχι μόνο το ΣΕΦ αλλά και Σερραιους που το φώναζαν και φυσικά χειροκροτούσαν κάθε μας προσπάθεια.
“Ελλαδαρα, ομαδάρα”
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είχε αποβληθεί με 5 φάουλ και τα πράγματα δυσκόλευαν. Ο Γκάλης έβαλε ένα καθοριστικό καλάθι στο 98-101, συνολικά έφτασε τους 40 πόντους. “Όχι τρίποντο, όχι τρίποντο” έλεγε ο Συριγος αλλά το δεχτηκαμε”.
Δεν ξέραμε καλά τους κανόνες του μπάσκετ είναι αλήθεια, όμως μας έκαναν εντύπωση τα στατιστικά στοιχεία της ΙΒΜ. Μαθαίναμε τους αριθμούς των παικτών. Ο Γιαννάκης το 4, ο Γκάλης το 6, ο Φιλίππου 11 και ο Καμπούρης το 7, ο Φασούλας το 13, ο Χριστοδούλου το 15.
Στην επίμαχη φάση του Αργύρη Καμπούρη, όπου πήρε το ριμπάουντ και το φάουλ 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, όλοι ανακουφιστηκαμε, αλλά λέγαμε τις βολές θα τις βάλει?
Και ο Τίμιος Γιγαντας με κρύο αίμα τις έβαλε…και ο Σεργκέι Γιοβαισα αστόχησε στην συνέχεια, το σουτ του βρήκε ταμπλό.
101-103 τελικό σκορ η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Βγήκε και το γραφικό της νίκης από την ΕΡΤ.
Κόρνες αυτοκινήτων, γέλια, πανηγυρισμοί στις Σέρρες. Με δύναμη ψυχής βγήκα στο μπαλκόνι με πατερίτσες για να ζήσω αυτές τις στιγμές. Στην πλατεία Ελευθερίας συγκεντρώθηκαν με Ελληνικές σημαίες πλήθος κόσμου. Μηχανάκια κορναραν συνέχεια….και δεν ήταν για προεκλογική συγκέντρωση, αλλά για μια μεγάλη αθλητική νίκη των Ελλήνων.
Από την επόμενη ημέρα αγοράσαμε μια πορτοκαλί μπάλα και στην αυλή της πολυκατοικίας προσπαθήσαμε να μάθουμε μπάσκετ. Έπειτα γραφτηκαμε στον ΑΟ Σερρών και κάναμε προπονήσεις στο 2ο λύκειο κάθε Σάββατο. Δεν θέλαμε να γίνουμε μπασκετμπολίστες….
Ως θεατής αργότερα έβλεπα μπάσκετ στο Παλε, ερχόμενος με τρένο, με τον Καρβουνιάρη στην Θεσσαλονίκη.
Όταν έγινα επαγγελματίας αθλητικός δημοσιογράφος έκανα το 2004 περιγραφές σε αγώνες των Ικάρων χάρη στο Νίκο Ιλανιδη (από τους τυχερούς που ήταν στο ΣΕΦ), που με εμπιστεύτηκε για λογαριασμό της TVS. Με αξίωσε ο Θεός να πάρω συνέντευξη έξι μήνες πριν πεθάνει από τον Ομοσπονδιακό τεχνικό Κώστα Πολίτη. Είχε έρθει στις Σέρρες στις 28/12/17 για ένα τουρνουά με την ονομασία Καπαγερωφ. Στις 18/Ιουνίου 2018 έφυγε από τη ζωή.
Και από τον Παναγιώτη Γιαννάκη το 2006 έχω πάρει συνέντευξη στην Θεσσαλονίκη, που προβλήθηκε στο ΔΙΚΤΥΟ Τηλεόραση, χάρη στον τότε δημοτικό σύμβουλο Μιχάλη Σαμπάνη. Ευγενεστατος, κύριος ο “Δράκος”.
Εδώ και λίγα χρόνια από το 2019 μέχρι σήμερα, κάνω περιγραφές αγώνων του τμήματος μπάσκετ του ΠΑΟΚ για τον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΠΟΡ-FM 94.6. Έχω περιγράψει Ευρωπαϊκό ματς με τη Σαραγόσα (91-78), είχα την τύχη να περιγράψω ΠΑΟΚ-Άρης στην Πυλαία και Άρης-ΠΑΟΚ στο Αλεξάνδρειο. Και τη σεζόν που πέρασε έκανα το ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός για την Basket League.
Φυσικά δεν ξεχνώ αυτή την ημέρα που μπήκε το μπάσκετ στη ζωή μου.
