ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΛΗΣ
Επειδή μας το ζητήσατε, σας παρουσιάζουμε για μια ακόμα φορά το SUPER Αφιέρωμα με τα μαγαζιά της οδού Αμαρτίας την δεκαετία του 90′ στις Σέρρες.
Εκείνες οι ανέμελες βραδιές άφησαν εποχή και δεν ξεχνιούνται ποτέ…
Στο θέμα ήδη υπάρχουν 2890 κοινοποιήσεις και πάμε για ακόμα παραπάνω και ξεπεράσαμε χάρη σε εσάς τα 200.000 κλικ!
I: Πηγή φωτό Serrealismos
Σπάνιες φωτογραφίες από το θρυλικό Caprice της Δεκαετίας ’80!
Αρχείο Κατερίνα Μιχαηλίδου: Σέρρες, Πλατεία Ελευθερίας 1986. Φαίνεται η θρυλική καφετέρια Caprice!!!
Αυτή τη φωτογραφία από το Caprice ανέβασε στο Facebook ο Χρ. Μελλιδης.
Την φωτογραφία από τον θρυλικό “Σταύρο” ανάρτησε ο Δημήτρης Νατσιος στην εφημερίδα “Σερραϊκον Θαρρος“.
Ο φίλος Γρηγόρης μόλις είδε το θέμα μας έστειλε δύο φωτογραφίες από την παλιά εποχή και φέρνει σε μια αμφίδρομη σχέση site-κοινο!!!
Καθοριστική συμβολή του Σερραίου ζωγράφου Χριστοφόρου Μελλιδη
Τα αδέλφια Γαλάνη στο ψητοπωλείο σημείο αναφοράς των Σερραίων.
Η διασκέδαση σε κάθε περίοδο είναι διαφορετική και οι γενιές επίσης. Πολλές φορές είναι που ανατρέχουμε στο πρόσφατο παρελθόν, ψάχνοντας για πρόσωπα και καταστάσεις και προσπαθούμε να τα συγκρίνουμε με την σημερινή δύσκολη ομολογουμένως πραγματικότητα.
Αντώνης Κανάκης, Σωτήρης JOJO Βακαρος, Ελεονόρα Βενέτη, Γιώργος Αλεξίου στο Hard Rock Cafe το 1992!
Δείτε και το Video Trailer που ακολουθεί:
Η FONH FILMS ανακοίνωσε πως στόχος της είναι να δημιουργήσει μια ταινία μικρού μήκους από την εποχή που το 1990 η οδός Εθνικής Αντίστασης λεγόταν και “Οδός Αμαρτίας“.
Η ταινία Μικρού μηκους Σερραινατα το Καλοκαίρι του 2020 Προβλήθηκε με εικόνες της πόλης το 1990 και οι παραγωγοί της FONH films ετοιμάζουν Νέες εκπλήξεις.
To FONH.GR (γιατί δική μας παραγωγή είναι) σας πάει στην δεκαετία του 90΄με ένα θέμα που αφορά την διασκέδαση στις Σέρρες και την πάλαι ποτέ «Οδό Αμαρτίας» όπως λεγόταν χαρακτηριστικά και ακόμα και τώρα ονομάζεται Εθνικής Αντίστασης, που τότε ήταν στις μεγάλες δόξες της.
Σήμερα έχει γίνει μια από τις πιο ήσυχες οδούς της πόλης, αλλά τότε γινόταν «πανικός» κυρίως τα βράδια. Δεν ήθελες να μένεις σε εκείνες τις οικοδομές.
Ο Ηλίας Καρπουχτσης ήταν ο πρώτος που έμαθε τους Σερραίους να τρώνε Αμερικανικό φαγητό!
Σπάνιο υλικό από την οδό Εθνικής Αντίστασης – Αποσπάσματα νέας ταινίας FONH FILMS! (Video)
Ο “ΣΤΑΥΡΟΣ” ένα θρυλικό καφέ που ξεχώρισε για τους καφέδες και τα ανάμεικτα τοστ!
Την συγκεκριμένη εικόνα ανέβασε στο Facebook ο Σερραίος ζωγράφος Χρ. Μελλιδης.
Στις 4 Μαρτίου 2020 έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος για το ιστορικό καφέ “Σταύρος” που είχε μετονομαστεί μετά τον θάνατο του ιδιοκτήτη σε “The Espresso Bar”.
Τότε που με δραχμές και χωρίς οικονομική κρίση, η διασκέδαση δεν τελείωνε.
Blue Curacao vs Γρεναδίνη Sprite
Στο Cinema παιδιά ακόμα έπιναν το απίστευτο λικέρ Blue Curacao (Λικέρ που ανακάλυψαν Ισπανοί από την Βαλένθια). Αντίπαλο δέος Γρεναδίνη με Sprite. Μη αλκοολούχο, έμοιαζε με Campari, αλλά ήταν μια αθώα sprite με ρόδι. Ήθελε ανακάτεμα.
Υπήρχε και μια ατάκα εποχής για τις Σέρρες, που έμεινε και ήταν «Η πόλη που ποτέ δεν κοιμάται…» εξ΄ου και ο τίτλος του άρθρου μας. Σε πολύ πιο όμορφα και αθώα χρόνια. Η αρχή της βόλτας των νέων ξεκινούσε από την Πλατεία Εμπορίου και πιο συγκεκριμένα από “ΤΟ ΧΡΥΣΟ”.
Σας ευχαριστούμε για τις κοινοποιήσεις σας και για την βοήθεια που δείξατε μέσα από τα σχόλια σας και επικαιροποιήσαμε το κείμενο μας. 100 μαγαζιά έχουμε καταγράψει με την βοήθεια των αναγνωστών μας, ενώ φτασαμε στις 2.890 κοινοποιήσεις στο θέμα στο Facebook.
Κάναμε και άλλα αφιερώματα για τα μπουζούκια της εποχής σε άλλα άρθρα στο site, επιχειρήσαμε μια πρώτη καταγραφή, δείτε τα στο site.
Ο Πατέρας του Τάσου Βλαστού (Τάσος Τοστ) πουλάει σάμαλι στα πλατάνια!
Oτι απέμεινε από το σκηνικό του Malibu!
Μέρλιν Bar
Το καφέ-μπαρ “Ο Μάγος Μέρλιν” άνοιξε το 1995 από τον Γιώργο Παπάζογλου και είναι ένα από τα παλιότερα, αν όχι το παλιότερο, μπαρ της πόλης. Εδώ και δυο δεκαετίες, μέσα από το προσωπικό γούστο και τη φροντίδα του αείμνηστου Γιώργου, λειτουργεί με έναν σχεδόν μοναδικό τρόπο ως στέκι, ως ένας χώρος πολιτισμού, ηρεμίας αλλά και κεφιού.
“Από 1 Μαΐου 2017 αναλάβαμε τη διεύθυνση ενός μπαρ που αγαπήσαμε πρώτα ως πελάτες και θαμώνες, και γι αυτόν ακριβώς το λόγο είναι σκοπός μας να διατηρήσουμε το χαρακτήρα και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του χώρου.
Είναι φιλοδοξία μας να συνεχίσει να λειτουργεί μ’ έναν τρόπο που θα μπορεί να ευχαριστεί ταυτόχρονα τον κόσμο που το αγάπησε όλα αυτά τα χρόνια αλλά και ένα κοινό που επιθυμεί ένα καινούργιο στέκι”.
Βαγγέλης & Νίκος Καραμαριγός
Προσοχή το θέμα αφορά τους 30αρηδες και πάνω, αν είσαι πιο κάτω από 30 χρονών απλά ενημερώσου, αν πάλι είσαι παραπάνω, θυμίσου!!!
Τα μαγαζιά που αναφέρονται στο θέμα είναι μόνο ενδεικτικά για αποφυγή παρεξηγήσεων και όσα θυμηθήκαμε βέβαια, φυσικά υπήρχαν και πολλά άλλα συνεχίστε να μας βοηθήσετε όπως κάνατε από χθες μέσα από τα σχόλια μας και αναμνήσεις σας, για να εμπλουτίσουμε το θέμα μας.
Ας θυμηθούμε τι έκανε ένα Σάββατο και πως διασκέδαζε ένας νεολαίος Σερραίος και φοιτητής σε αυτή την οδό και τριγύρω.
Είχαμε και Κινέζικο Εστιατόριο που μπορούσες να φας στο σαλόνι ή να παραγγείλεις Delivery! Θυμάστε το ζαχαροπλαστείο “ΣΕΡΑΝΟ“;
Πρωινά και μεσημέρια ήταν κάπως δύσκολο να πας για καφέ, γιατί πολύ απλά ή κοιμόσουν ή αν ξυπνούσες έβλεπες παιδικά στην TV ή ήσουν έξω για να παίξεις ποδόσφαιρο με τους φίλους σου, ή μπάσκετ σε αλάνες φυσικά.
Κανένα ξένο εργάκι το μεσημέρι στο MEGA (Καράτε Κιντ, Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή, Ρόμποκοπ, Επιστροφή στο μέλλον, εμβληματικά έργα εποχής για το Μεγάλο Κανάλι) σε κρατούσαν για λίγο μέσα. Τον αείμνηστο Στάθη Ψάλτη να αφιερώνει στην “Κούλα” του την Καίτη Φίνου. Καλοκαίρια έβλεπες “Baywatch” κλασσικά .
Στο L.A. μαζευόταν η νεολαία τα βράδια που λειτουργούσε ως μπαράκι, όμως ήταν και μια πολύ καλή καφετέρια για τις μεσημεριανές ώρες του Σαββατοκύριακου!
Στις αρχές της δεκαετίας το “Ραντεβού” ήταν top στην οδό αυτή και ήταν μια “μπουάτ” άλλης εποχής και με πολύ κόσμο το μεσημέρι, μετά ήταν εκεί το “Flocafe” που επίσης πέρασε κόσμος και κοσμάκης, αλλά δυστυχώς έκλεισε.
Όταν από νωρίς έβγαινες το μεσημέρι από το σπίτι σταματούσες πρώτα στην οδό Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια «Endelweiss» για να «σκοτώσεις» την ώρα σου όχι τίποτα άλλο. Στην υποδοχή σε περίμενε ο Στράτος, όπου χαλούσες το χαρτζηλίκι σου και με ένα 20δρχ αν ήξερες καλά το παιχνίδι έπαιζες αρκετή ώρα (Pac-man, Tetris, Out-run (Ράλλι), Wonder Boy και το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι Tehkan, Euro, World Cup κα). Για ηλεκτρονικά, εμβληματικά και αυτά του Ζίρτα δύο στενά παραπάνω, μετά ήταν εκεί ήταν τα «Corner» μαγαζί εστίασης, απέναντι από το ΙΚΑ. Ναι, εκεί που ήταν το Stamatis Cook και τώρα είναι το Todays.
Και τα θρυλικά “City”, που μετά έγιναν «NET» στην Εθνικής Αντίστασης που σίγουρα έχεις παίξει, ενώ υπήρχαν πιο παλιά και τα «R-2» αλλά αυτό το μαγαζί ήταν στη Ραβινέ πίσω από την Πλατεία Εμπορίου.
Ναι βάζουμε και την “Ατλαντίδα” με λίγους υπολογιστές τότε. Και το “MrGame” βεβαίως βεβαίως. Εσείς το είπατε για το “Champs”, “Ρόδινο” και το “Socrates”, προφανώς υπάρχουν αναμνήσεις. Ελέγχεται η “Τράπεζα” αλλά κάτι μου θυμίζει ως λογότυπο. Το “Sandwitchland”.
Μεσημέρι με απόγευμα λοιπόν πήγαινες για καφέ, που αλλού στο «Σούσουρο», μετά υπήρξε και το «Q».
Σίγουρα εκεί πρωτοάκουσες το ξένο τραγούδι «Don’t Speak» του συγκροτήματος «No Doubt».
Δίπλα από το “Σούσουρο” ήταν και το “Black & White”. Εκεί στο στρόγγυλο ήταν το σημείο συνάντησης, αλλά και μέχρι να αποφασίσεις σε ποιο μαγαζί θα πας, σε έπαιρνε κανένα μισάωρο. Για επιτραπέζια πήγαινες με μεγάλη παρέα όμως στο “Farytales” που ήταν επάνω και είχε και ωραίο μπαλκόνι. Κάτω στην γωνία και πίσω, στην αυλή του “Malibu” καλοκαίρια κυρίως, έπινες από μια υπερπαραγωγή κρύα σοκολάτα συνοδευόμενη με φρούτα του δάσους μέχρι πρωτοποριακά Coctailis. Δίπλα ήταν το “Jazz” που ήταν μεγαλύτερο σε χώρο μαγαζί και είχε θέα, όχι στην θάλασσα, αλλά στην διασταύρωση Εθνικής Αντίστασης εκεί που είναι το στρόγγυλο τώρα. Τον Πειρατή βέβαια…
Φυσικά ιστορία έγραψε στη νυχτερινή διασκέδαση το “L.A” Αμερικανιά ο τίτλος αλλά τότε ήταν στην μόδα και τα “Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χίλς” να μην το ξεχνάμε. Μερίδιο παίρνει όπως σωστά μας επισημαίνει η αναγνώστρια μας Σίσσυ μέσα από σχόλια της το “Bell-Air”, που ξενυχτούσες πολλά βράδια και το “Jackson” επίσης που ήταν μικρό.
O D.J Χάρης Δελλης στο Bel-Air
Την ασημένια πόρτα του “La Fete” δεν υπάρχει περίπτωση να την ξεχάσεις, έμοιαζε σαν διαστημόπλοιο και ήταν ιδιαίτερα επιβλητική.
Τέρμα πάνω στην γωνία πως μπορούμε να μην γράψουμε για το “Cavalino D’ Oro” (Χρυσό Αλογάκι) ζώντας αξέχαστες νύχτες. Το “Quatro” η “Τροπικανα”, μας ανέφεραν το “33” και “Μπατεν-Μπατεν”. Απέναντι από το “Cinema” μας είπε ο Δημήτρης για το “Acid Hall”.
Στις δόξες τους ήταν και καφετέριες και μαγαζιά στην οδό Αλέξανδρου Παναγούλη. Το ιστορικό “Cafe Cozi” μάζευε όλους τους “κοπανατζήδες” μαθητές και όχι μόνο. Εκεί έγινε επιτυχία το ξένο τραγούδι των «Savvage Garden» το «To the moon and back», τραγούδι που ακούγεται και σήμερα σε πολλά ραδιόφωνα της πόλης.
Λίγο πιο κάτω πήγαινες και στο “Μικρό καφέ”, παίζοντας τάβλι και ακούγοντας Madonna στο “Frozen” στη διαπασών ή το “I will stay” με τις δύο αδερφές που έφερε κάποτε στην Ελλάδα η Ρούλα Κορομηλά. Το ξεχάσαμε, αλλά μας το θύμισαν το “Bingo” με πολλές παρέες να συχνάζουν εκεί.
Στις “Συχνότητες” έπαιζες…”βελάκια” που ήταν παιχνίδι μοδάτο τότε, μη σε πιάσουν να μην ξέρεις, δεν κάνει, αλλά μας το είπε η Μαρία. Κάπου εκεί συναντάμε και το γνωστό “Coffeeland”, που όλο και κάποιον έρωτα θα θυμηθείς. Δεν ήταν μόδα τότε τα σπορ-καφέ, αλλά λίγο πιο κάτω στον «Στίβο» έβλεπες αγώνες ποδοσφαίρου που ήταν από τα πρώτα και σε κρατούσε. Στην γωνία στην Εθνικής Αντίστασης πολλοί θυμούνται το “Don’t tell Mama”, αλλά δεν το έλεγες στην μαμά σου ότι άνοιξε όπως μας είπαν πιο μετά αρχές 2000. Υπήρχε και το “Alcohol” όπως επίσης μας ανέφεραν. Απέναντι από τα “Goodys” που δυστυχώς δεν υπάρχουν πια, ήταν η καφετέρια “Company” που μετέπειτα έγινε “Cardu” και τώρα έκλεισε και το ΠΑΡΦΕ.
Αν πεινούσες, σταματούσες στο «ιστορικό» “Parisniko” (Πάρης-Νίκος), για ένα ποιοτικό τοστάκι (αυγό,μαγιονέζα, πιπεριά, κασέρι, κοτόπουλο) ή κλαμπ που ήταν πρωτοποριακό τότε για την εποχή (μαγαζί που υπάρχει και σήμερα στην περιοχή).
Η Θρυλική τρομπέτα του Bohem.
Υπήρχαν και κρέπες οι αλμυρές και οι γλυκές «Di Nicola» λίγο πιο πάνω, όμως έκλεισε μετά από κάποια χρόνια. Ευτυχώς δεν άλλαξε και υπάρχει ακόμα και τώρα απέναντι στην γωνία η «Pizza Center», με παραδοσιακή πίτσα στα κάρβουνα. Eκει που ήταν η Ατλαντίδα πολλοί προτιμούσαν την “Πίτσα Ρομεο”. Δεν θα μπορούσες να μην περάσεις βέβαια αν ήσουν 15-20 χρονών από τα «Goody’s» στην γωνία και στο τέλος της Εθνικής Αντίστασης για ένα cheese hamburger ή για ένα club με πατάτες και αναψυκτικό.
Για τους προχωρημένους, σουβλάκι στον “Μανώλη” που φυσικά από τότε ήταν Μίλαν (7 Ευρωπαϊκά είναι αυτά) και ήταν σε εκείνη την οδό, ή πήγαινες πιο κάτω προς την πλατεία στου «Παλλήκαρη». Δεν είναι οδό Αμαρτίας το Fast-foodαδικο “Appetito” (υπάρχει και σήμερα) αλλά πλατεία Ελευθερίας, όμως πρέπει να γίνει αναφορά σε μία Σερραϊκή εταιρεία.
Η Αναστασία μας έγραψε σε σχόλιο της και την ευχαριστούμε για τις μακαρονάδες με λουκάνικα και ομελέτες της “Pavezi” αλλά ήταν στην οδό Φιλίππου, το βάζουμε όμως τιμής ένεκεν. Μας είπαν για την “Αστροφεγγιά”, αλλά πρέπει να ήταν δεκαετία του 90΄’ δεν παίρνω όρκο.
Και καλά τώρα γλυκό δεν θα φάμε? Τα Παγωτά του Βασακη είναι ακόμα εκεί… Επίσης απέναντι στην γωνία έτρωγες φοβερούς Λουκουμάδες και καριόκες. Αξέχαστο ήταν και το μαγαζί με τα παγωτά η “Δωδώνη” που πολλά βράδια είχε πολύ κόσμο και πιο μεγάλους σε ηλικία. Μας ανέφεραν επίσης το “Buzz” και το “Dolce Cabbana”. Όσο πάμε προς πλατεία στο τέλος της Αμαρτίας το “Αττικα” με ισχυρό παρελθόν και το “Μέρλιν”. Στον “Σταύρο” σίγουρα έχεις πιει καφέ, ιστορικό μαγαζί, τώρα είναι το “Espresso Bar”
Όταν βράδιαζε, με πιο γρήγορους ρυθμούς το «Club Cinema» άφησε εποχή, με ξένα και ελληνικά τραγούδια. Ειδικά το Σάββατο το βράδυ γινόταν χαμός από 18 age μέχρι και που και που έβλεπες και λίγους 35αρηδες. Οι DJ της εποχής σίγουρα θα σου έβαζαν κάθε Σάββατο βράδυ το «Insomnia», (ύμνος) μία μεγάλη επιτυχία από τους «Faithless» και θα τα «έσπαγες» με φωτορυθμικά άγνωστό γιατί έπαιζε πάντα με το «Βάλε το κόκκινο φουστάνι» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη!!!
Μια από τις πρώτες μπυραρίες ήταν η “Βαβυλωνία” και ροκάδικο εποχής όπως μας επισήμανε σωστά η Ελένη που από ότι φαίνεται θυμάται πολλά. Στο βιντεάκι δείχνει λίγο το CINEMA, ενώ έχει πλάνο το “φρακάρισμα” που γινόταν από αυτοκίνητα στην οδό και από ταξι μέχρι να ανέβουν στην κοιλάδα Σάββατο βράδυ και καλοκαίρια.
Στο απέναντι πεζοδρόμιο στη γωνία δέσποζε το «Hard Rock» που ήταν εμβληματικό μαγαζί και πολύ προχωρημένο για την εποχή του και είχε τέλεια αυλή. Λίγο πιο κάτω το «Νέμεσις BAR» ερχόταν να αναδείξει την «techno» εποχή και «trance» από το 94-95 και μετά, με πιο μοντέρνες μουσικές, ενώ μετά έκλεισε και άνοιξε μια κάβα ποτών. Ενδιάμεσα ήταν το “Wild Rose”. Πιο μετά άνοιξε και το «X-pose» με μουσική trance, όπου ο χορός με φώσφορο μπλε κυρίως ήταν άλλη φάση. Κανείς βέβαια δεν ξεχνά τα μικρά μπαράκια στην περιοχή, που είχαν τον δικό τους κόσμο. «Παλαιστίνη».
Εποχή άφησε το “Bar Fly” πόσα βράδια μπορεί να θυμάται ένας νεολαίος από ένα μαγαζί που άφησε εποχή. Ευχαριστούμε τον Μαυρουδή Μορφακίδη για τις φωτογραφίες.
Και απέναντι το αντίπαλο δέος του “Πειρατή”, κάποιοι θυμούνται το “8 και 10” και να ευχαριστούμε την Μάγδα για αυτό. Αναφορά έπρεπε να γίνει και στο “Sante” που είχε και ωραίο λογότυπο αλλά και γραφικό μέσα μαγαζί. Ο Βασίλης μου είπε για το “Γκάζι” το παλιό έτσι? Και φυσικά μετέπειτα “RockBar”.
Ένα στενό πίσω από το Cinema, ήταν το «Irish Coffee and Bar» με αυλή που έμοιαζε με καφέ σαν να ήσουν στην Γερμανία και μπορούσες να πιεις τα πάντα. Λίγο πιο κάτω το “LOFT”, ένα αξέχαστο κλαμπάκι στο κόκκινο κτίριο όπου γινόταν χαμός.
Στην ανηφόρα συναντούσες το Ελληνάδικο «Άνω-Κάτω» και σίγουρα έχεις ρίξει και εσύ…χαρτοπετσέτες στις 22.00 το βράδυ, ακούγοντας Σάκη Ρουβά στα 17 σου, όχι παραπάνω. Αν έβγαινες το Σάββατο το βράδυ, συνέχιζες στη “Στίλβη” για πιο ιδιόρρυθμες καταστάσεις. Πίσω ένα στενό απέναντι από το παλιό Νοσοκομείο ήταν το «Ταμάμ» όπου η ρετσίνα και η ζωντανή μουσική σε συνδυασμό με καλή παρέα, σε πήγαιναν σε άλλο κόσμο, μετά από χρόνια μεταφέρθηκε το μαγαζί.
Μας είπε ο Μπάμπης και έχει δίκιο για το “Βαρελάδικο” και για το “Mezzo-Mezzo” στον παλιό κινηματογράφο Αλέξανδρο, τα βάζουμε οριακά στο θέμα γιατί και χρονικά φαίνεται να πηγαίνουμε στο τέλος της προηγούμενης χιλιετίας. Καλά εκεί είχαμε και άλλα μαγαζιά, “Κακός Λύκος”, για σκυλάδικο νεωτερίστικος τίτλος αλλά και το “Alexander” που έγραψαν ιστορία.
Και στην οδό όμως Κωνσταντινουπόλεως, δέσποζε το επιβλητικό κτίριο νεοκλαασικού τύπου, όπου ήταν το «1900». Για After καταστάσεις και μουσική house αλλά και Ελληνική. Έψαχνα στο μυαλό μου τρεις μέρες για να το θυμηθώ, αλλά μου το υπέδειξε ο Στέλιος το “ΝΟΤΕΣ” με ζωντανή μουσική και ποιος δεν είχε κλείσει τραπέζι.
Και φυσικά μετά από όλα αυτά αργά τη νύχτα, ξανά έτρωγες μετά το ποτό, γιατί σου ξανά άνοιγε η όρεξη και είχες ξεχάσει ότι είχες φάει νωρίς (πως γινόταν αυτό;). Για σάντουίτς γύρο, μπιφτέκι και σαλάτα σικάγο, (μόδα εποχής) πήγαινες στους Αφους Γαλάνη (ένα μαγαζί που επίσης παρέμεινε ίδιο και στην γωνία που ήταν απέναντι από το ΙΚΑ). Πιο νωρίς για να τα λέμε όλα είχες φάει βέβαια στου «Σταμάτη» ένα γρήγορο που ήταν λίγο πιο κάτω.
Είχε και μαγαζιά με γύρο και χάμπουργκερ στο στενό, όπως ο “Χρήστος” με γύρο κοτόπουλο και μπιφτέκι. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στο «ΣΕΦ» για φαγητό. Τώρα και εγώ το είχα σκεφτεί και ήθελα βεβαίως να το βάλω στο θέμα και μας το είπατε, αλλά είναι στην Πλατεία Ελευθερίας, το “Tasos Tost”. Δεν πειράζει γιατί το αφιέρωμα είναι για Οδό Αμαρτίας, τιμής ένεκεν το βάζουμε και την “αμαρτία” την παίρνουμε όλη. Ο Κωνσταντίνος θυμήθηκε το “Stone Rose”.
Για “σβήσιμο” πήγαινες μετά τα μπουζούκια στο «Χρυσό» στην πλατεία Εμπορίου (το μαγαζί υπάρχει ακόμα και ανοίγει καθημερινά από τα ξημερώματα) για μπουγάτσα και μπουρέκι, κασερόπιτες, τυρόπιτες, κρέμες, κακάο). Για μπουγάτσα και στην Πλατεία Ελευθερίας στο “Ανωτερω” και στο “Ρεκόρ”. Ξεφύγαμε λίγο από την ακτίνα, να μην πάω στον “Σταύρο” στο καφέ και στην γωνιά του θρυλικού “Caprice”. Αυτή ήταν η διασκέδαση τότε, θύμισε μας και εσύ που διαβάζεις το άρθρο και άλλα μαγαζιά και καταστάσεις για να εμπλουτίσουμε το άρθρο μας. Όλες οι επισημάνσεις σας έχουν επικαιροποιήσει το θέμα μας και σας ευχαριστούμε. Δείτε και το video που βρήκαμε στο youtube με εικόνες από την Εθνικής Αντίστασης εκείνης της εποχής, που καταλήγει στο αλήστου μνήμης “ΧΡΩΜΑ BAR”, που ήταν στην κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων πίσω από το Κολυμβητήριο. Το τραγούδι που ακούγεται λέγεται «I Can Fly Nature vs Science».
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ FONH.GR για τα Μπουζούκια των 80s. Για τις 10 Σερραϊκες αλάνες ποδοσφαιρου και τις 5 Ελληνικές ταινίες της Finos Film που θα ήθελες να έχουν συνέχεια.
Και Συνεχίζεται ….
Με τη δική σας βοήθεια στο email: ireport0@gmail.com
